Mutluluk

Cebinde gizli.

Kırmızı Pabuç

Pencereden izliyorum koskoca yaşamımı.Bugün hava soğuk ve gri.Dalıyorum uzaklara çok uzaklara...
Yine aynı ruh hali değişmedim, değiştiremediler.Sonra çocukluk yıllarımı izliyorum yine aynı pencereden o kirli gri İstanbul yerini güneşli bir havaya bırakıyor birden.Ben oradayım kıvırcık siyah saçlarım,iri gözlerim, en sevdiğim fırfırlı elbisem ve kırmızı pabuçlarımla herşey eskisi gibi, eksik hiçbirşey yok ve onu görüyorum dünyalar benim oluyor koşuyorum ona doğru, sarılıyorum canıma, anneme... Tutup küçücük elimden o ağaçlı yoldan gidiyoruz..
Gidiyorlar! Bense penceremden bakıyorum gözlerim yaşlı.Gitmek istiyorum sarılmak istiyorum anneme o güzel kokusunu içime çekmek istiyorum, çocukluğuma dönmek istiyorum...
Hasta yatağımda değil de annemin yanında olayım yine kırmızı pabuçlarımı giyip, gezip eğleneyim ve ağlamamın tek nedeni yere düşürdüğüm şekerler olsun... 

Pelin Şimşek

yirmidört.sıfırüç.ikibinonbir
onaltı:otuzsekiz